Dzikie populacje nawłoci rosną w podszyciu leśnym i są często spotykane jako chwasty przydrożne. Roślina ta pochodzi z większej części wschodniej części Ameryki Północnej i można ją znaleźć rosnącą w większości obszarów zalesionych. Rośnie również wzdłuż poboczy dróg, na pastwiskach i w miejscach, gdzie normalnie nie występują rośliny. Ten żółty kwiat wydaje się dobrze rozwijać wszędzie tam, gdzie znajdzie swoje ulubione warunki: światło słoneczne, wilgoć, luźną glebę i trochę przestrzeni. Nawłoć jest rośliną jednoroczną, która wyrasta z nasion lub przez warstwowanie (przerzedzanie i rozprzestrzenianie łodyg rośliny). Ma jajowate liście z łodygami, które są 3- lub 5-klapowe (rozesłane). Kwiaty mają 5 żółtych płatków i kwitną od czerwca do sierpnia. Nasiona są rozpraszane przez zwierzęta żywiące się liśćmi lub owocami, na przykład wiewiórki uwielbiają te smaczne przekąski.
Jakie jest pochodzenie jej nazwy?
Nawłoć to roślina mieszańcowa, która jest krzyżówką dwóch gatunków z rodzaju Sanguinaria: gatunku S. officinalis i gatunku S. purpurea. Ten ostatni gatunek znany jest również jako tytoń indyjski. Nawłoć pochodzi z Europy, Azji i Afryki Północnej. Do Ameryki Północnej został sprowadzony przez europejskich osadników, a pierwsza wzmianka o nim pojawiła się w literaturze naukowej w 1753 roku. Nazwę Sanguinaria officinalis nadał jej Carl Linnaeus w Species Plantarum, a Sanguinaria purpurea – Linnaeus w Flora annotationes species. Obie nazwy są nadal aktualne, a botanicy nie są zgodni co do zmian nazw zwyczajowych.
Inne nazwy i odmiany nawłoci
Nawłoć to wspólna nazwa dla kilku roślin o żółtych kwiatach. Istnieje wiele różnych odmian nawłoci, niektóre z nich mają kwiaty fioletowe, różowe lub białe. Inne popularne nazwy nawłoci to: ambrozja pospolita, dzika goryczka, żółta koniczyna, żółty chwast dwuliścienny, dziki tytoń i żółta kukurydza.
Części wykorzystywane w medycynie i kosmetyce
Korzeń jest stosowany jako środek oczyszczający skórę, tonik i środek przeciwzapalny. Stosuje się go również jako ziołowy środek do czyszczenia zębów, płukania jamy ustnej i oczyszczania skóry. Kwiaty stosuje się jako herbatę obniżającą gorączkę oraz w maściach na owrzodzenia. Żółte nasiona są używane jako żółty barwnik i do produkcji żółtych cukierków.
Zastosowanie nawłoci
Nawłoć jest pospolitym ziołem stosowanym w leczeniu różnych schorzeń. Zawiera wiele związków, takich jak alkaloidy, flawonoidy, saponiny i olejki lotne. Korzeń jest stosowany jako środek tonizujący oraz w leczeniu zakażeń skóry, zakażeń jamy ustnej i wrzodów żołądka. Kwiaty stosuje się jako napar obniżający gorączkę, jako środek przeciwzapalny oraz w leczeniu infekcji skórnych, infekcji jamy ustnej i wrzodów żołądka. Nawłoć jest również używana jako żółty barwnik i do produkcji żółtych cukierków.
Wskazówki dotyczące uprawy nawłoci
Nawłoć jest dzikim kwiatem, który rośnie w runie leśnym, wzdłuż poboczy dróg, na pastwiskach i w miejscach, gdzie rośliny zwykle nie występują. Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej i można ją znaleźć rosnącą w większości obszarów zalesionych. Rośnie również na poboczach dróg, pastwiskach i w miejscach, gdzie zwykle nie występują rośliny. Ten żółty kwiat wydaje się dobrze rozwijać wszędzie tam, gdzie znajdzie swoje ulubione warunki: światło słoneczne, wilgoć, luźną glebę i trochę przestrzeni. Dzikie populacje nawłoci rosną w podszyciu leśnym i są często spotykane jako chwasty przydrożne. Roślina ta pochodzi z większej części wschodniej części Ameryki Północnej i można ją znaleźć rosnącą w większości obszarów zalesionych. Rośnie także na poboczach dróg, pastwiskach i w miejscach, gdzie zwykle nie spotyka się roślin. Ten żółty kwiat wydaje się dobrze rozwijać wszędzie tam, gdzie znajdzie swoje ulubione warunki: światło słoneczne, wilgoć, luźną glebę i trochę przestrzeni.